Gastcolumn in MUG

Voor het MUG-magazine schreef Jonah een gastcolumn over mantelzorg:

“Ook bij R. kwam ik als schoonmaker binnen, maar ik vertrok er als vriend. Door een oogziekte zag ze niet hoe schoon of vuil haar huis was. Er zijn mensen die properheid tot hun levensdoel maken. Het mijne en dat van R. was het niet. Haar aanstaande dood relativeerde een hoop. Ze zei: ‘Ach, die muizen moeten toch ook eten?’ Wegens andere inkomsten stopte ik als schoonmaker, maar R. bleef ik op haar verzoek iedere week, tot aan haar dood door euthanasie, bezoeken.

Liefde begint misschien waar bijzaken – zoals ongedierte – van ondergeschikt belang worden, en je samen het verval afwacht.”

Documentaire

In 2022 maakt Jonah met regisseur Ruut van der Beele – in België, Duitsland en Nederland – een documentaire over het leven van monnik, hoogleraar en Theoloog des vaderlands Thomas Quartier. Eind 2022 te zien op @npo_2. “Het komende jaar zal ik hem interviewen. Monniken zijn een eenzaam slag volk, levend in afzondering doch in groepen weliswaar, maar ook solitair. Feitelijk bestaat hun werk uit het zoeken van iets waarvan ze niet eens zeker weten of het bestaat: God. En die zoektocht onderneemt men alleen. Eenzaamheid tot levenstaak gesmeed. “… “Ik zal hem uiteraard vragen of het klooster een vlucht voor zichzelf en van de wereld was, en God een afleidingsmanoeuvre. Zijn levensvorm en het hoogleraarschap zijn interessant, maar ik ben eigenlijk nieuwsgieriger wat zijn moeder hem allemaal leerde.”

200 jaar Mauritshuis

In 2022 bestaat het Mauritshuis 200 jaar. Ter gelegenheid van dit jubileum verschijnt een unieke publicatie: Pennen over penselen. In dit lijvige boek schrijven 200 auteurs uit binnen- en buitenland over een schilderij uit de collectie van het museum. Jonah schreef een tekst over een azc in Münster, een cocktailbar, de functie van poëzie, hotel Europa en natuurlijk Gerard ter Borch die Caspar van Kinschot schilderde. “Omdat de wet en rede ook niet alles zijn, was Caspar van Kinschot tevens dichter. Een verstandige combinatie. Want teveel bureaucratie doet je het leven razendsnel vergeten.”

Stefan Zweig herdacht in Amsterdam

22-2-22 werd het leven en werk van Stefan Zweig herdacht in Pakhuis de Zwijger door Geert Mak, Els Snick, Ronit Palache , Pieter Waterdrinker, Thomas Huttinga, E.J. HarmensYuri Honing en natuurlijk Roxane van Iperen. Jonah las een verhaal voor over de vriendschap tussen Joseph Roth en Zweig. Met als strekking; de straat als universiteit. De avond is terug te kijken via: https://dezwijger.nl/programma/de-wereld-van-morgen Met dank aan Oscar van Gelderen Thomas en Nilüfer Gündoğan

Reportage in Vrij Nederland over dakloze jongeren

Eind 2021 liep Jonah drie dagen mee met hulpverlener Marcel Petrusma in Groningen. De reportage is te lezen en te beluisteren via deze link. ‘Er hangt iets duisters in dit huis. Het licht boven de tafel brandt wel, maar het is alsof het niet schijnt. De jongen (21) die met een mes zwaaide nadat hij een paar flessen drank op had, rent de trap af. Nerveus vraagt hij: ‘Moet ik de nachtopvang in?’

Interview Gelderse Post

Andre Valkeman stelde Jonah tien vragen voor de Gelderse Post:

8) De mens is monogaam: ,,De mens niet nee. Lijkt me ook geen gezond streven. Dat is zo’n oud gegeven dat iedereen monogaam moet zijn. Vandaag heb ik precies vijf jaar een relatie met mijn vriendin. Die jaren verliepen monogaam. Gaan mensen vreemd omdat ze denken iets te missen? Momenteel mis ik niets.”

9) Mensen met accent zijn: ,,Onverstaanbaar, soms. Ik hoorde eens op de radio: ‘Het Achterhoeks is als taal erkend’. Tenminste, dat moest het zijn. Maar ik verstond: ‘herkend’. Ik heb niet zoveel met het romantiseren van een accent. Er zit soms een stigma op en dat vind ik ook weer onzin. Het stigma dat mensen met een accent allemaal slechtgeïnformeerde debielen zijn. Dat is niet waar. Iemand die hoog Nederlands spreekt kan net zo’n randdebiel zijn. Kortom: het zegt niets over je intelligentie.”

10)Dit komt er op mijn grafsteen: ,,Je moet niet na je eigen graf willen regeren. Maar, dit mag er wel op: ‘Nieuwsgierig en argwanend keek hij even in de wereld rond, maar nu ligt hij alweer één meter diep onder de grond’.”