Zondag 5 juli tot vrijdag 31 juli exposeert Jonah Falke met ‘Heimat ‘in het geboortehuis van Vincent van Gogh te Zundert. Jonah heeft in juni 2020 gewerkt in het gastatelier van het Van GoghHuis. De resultaten daarvan zijn te bewonderen in de Van GoghGalerie.

‘Er zijn theorieën dat Vincent van Gogh maar een middelmatig schilder was geweest als hij niet naar de zon was vertrokken en in Brabant was gebleven’, zo begint de begeleidende tekst die Jonah over zijn expositie schreef voor kunsttijdschrift See All This. In het atelier schilderde Jonah portretten van schrijvers die hem ontroerd hebben de afgelopen jaren. Wat deze mensen gemeen hebben met Van Gogh is dat ze hun geboortegrond hebben verlaten. ‘Sommige vanwege hun geloof, andere gestuwd door nieuwsgierigheid, maar allen blijven ze zich in hun werk verhouden tot de plek waar ze vandaan komen.’

Op Witte Rook lees je een interview over Jonahs periode in het Van GoghHuis, geschreven door Esther van Rosmalen. ‘In Zundert heb ik conceptueler gewerkt dan ooit tevoren.’

Eind 2020 verschijnt er een boek van alle schilderijen en teksten die hij er maakte. Tegen Witte Rook zegt hij daarover: ‘Ik breng [schrijven en schilderen] bij elkaar in de dertig stuks ‘brieven’ die ik hier heb geschreven. Het is een uitwisseling vergelijkbaar met de brieven van Vincent, te schrijven over de interactie tussen leven en het schilderen. Alleen zijn mijn brieven aan niemand gericht, en daarom aan iedereen. Hij heeft mij geïnspireerd om dit te doen.’

Foto: Peter van Tuijl

Van eind maart tot eind mei 2020 schreef Jonah Falke coronakronieken voor De Gelderlander, waarin hij onderzocht wat de pandemie voor het ziekenhuispersoneel en andere professioneel betrokkenen heeft betekend. Een overzicht van alle reportages. Foto’s Peter van Tuijl 

• Op deze plek leven ze altijd in isolatie: ‘Voor monniken zijn veranderingen klein’
• Rouw in tijden van sociale onthouding
• Paulien werkt op de corona-ic: ‘Voor het eerst droom ik over mijn werk’
• Koen is oncoloog in coronatijd: ‘Moment komt dat mensen het niet meer accepteren’
• Inge en Trudy geven palliatieve zorg: ‘Als het sterven menswaardig gebeurt, gaan wij fijn naar huis.”
• Voor longarts Frank telt alleen de dagelijkse realiteit: ‘De patiënt’
• Röntgenlaborant Moniek maakt alles onspectaculair: ‘Soms móet ik patiënten even aanraken’
•  
• In het laatste artikel in de reeks blikt Jonah zelf terug op zijn serie: Jonah Falke over de wankele balans tussen leven en dood.

Schrijver Jonah Falke liep vier dagen mee in een azc in Sneek en schrijft erover voor Vrij Nederland. ‘Er leven allerlei culturen, religies en bewoners met ieder hun eigen trauma’s op elkaars lip, en toch lijkt er een humaan en sympathiek klimaat te heersen. Een inclusief klimaat, zo je wilt.’

Het gehele artikel is te lezen op de website van Vrij Nederland. Het verhaal kan ook terug worden geluisterd, ingesproken door Jonah Falke zelf. 

Foto: Sarah van Rij

Samen met vijf Nederlandse, jonge schrijvers heeft Esquire de favoriete boeken van 2019 op een rijtje gezet.

James Worthy noemt als één van zijn twee favoriete boeken van het jaar De mooiste vrouw van de wereld van Jonah Falke. 

‘De mooiste vrouw van de wereld vond ik ook een van de beste boeken uit 2019. Wat Falke betreft kan ik zijn scène met de tafeltennistafel niet vergeten. Zo rauw, zo pijnlijk, zo menselijk.’

Lees het hele artikel hier.

9 november was het dertig jaar geleden dat de Muur viel. Voor De Gelderlander ging Jonah Falke op zoek naar de hedendaagse verschillen tussen Oost en West.

Jonah Falke weet schrikbarend weinig van Suriname. Gelukkig kent hij een oudere Surinaamse dame die hem op sleeptouw neemt naar de grote Suriname-tentoonstelling in De Nieuwe Kerk te Amsterdam en hem op de belangrijke zaken wijst. ‘Ah, de slavernij.’ 

Het gehele artikel is te lezen op de website van Vrij Nederland.

Toen Ahmed Marcouch twee jaar geleden aantrad als burgemeester van Arnhem, werd er gedemonstreerd. Lukt het hem de stad voor zich winnen? Schrijver Jonah Falke liep een halfjaar met hem mee langs dweilorkesten, kinderboerderijen en PVV-stemmers. ‘Je moet mensen niet als boze burgers wegzetten. Ik weet hoe het is als je niet gezien wordt.’

Het gehele artikel is te lezen op Vrij Nederland.

In juni ging Jonah Falke op retraite in Rome en schreef er een stuk over voor Vrij Nederland. In de stilte van het klooster openbaarde zich een paradox. De monniken zijn totaal toegewijd en tegelijkertijd ondernemen ze niets. ‘Vind je het niet narcistisch of naïef wat wij in het klooster doen?’

Het gehele artikel is te lezen en luisteren via deze link.

Jonah Falke loopt in juli en augustus stages, op verzoek van de lezers van De Gelderlander. Bij een zeilschool voor mensen met een beperking, bij een organist die bidprentjes verzamelt, of bij een leraar van een rijschool, bijvoorbeeld. Elke week leest u zijn verslag in De Gelderlander.

Aflevering één: varen met de stichting Sailability in Giesbeek. Mensen met een beperking leren er de fijne kneepjes van het zeilen.

Aflevering twee: stagelopen bij een organist van uitvaarten. Van werken komt het dit keer niet.

Aflevering drie: stagelopen bij een rijschool in Drempt. ‘Kunstmatige intelligentie’ achter het stuur

Aflevering vier: Jonah Falke loopt stage. Op pad met een herder en driehonderd schapen

Aflevering vijf: Over een half jaar weet Marjan of haar kringloopwinkel in Lichtenvoorde blijft

Aflevering zes: ‘De meesten zijn emotioneel gezien nog peuter’

Aflevering zeven: ‘Tussen de natuurkoeien’

Aflevering acht: ‘Paaldansen in Wehl’

De opa van schrijver Jonah Falke was als kind het slachtoffer van zijn sadistische ouders. Vlak voor zijn dood schreef hij op wat hem was overkomen, en waarom hij zelf later ook geen goede vader was. Als het boekje van zijn opa opduikt, begint Jonah Falke een zoektocht naar het ware verhaal. Het verhaal en de zoektocht eindigen op een hotelkamer in Canada, Montreal.

Dit Vrij Nederland artikel is te lezen of luisteren.